دارچین ادویه‌ای است که از شاخه‌های درختان خانواده Cinnamomum به دست می‌آید. کشورهای بومی دارای این درختان کشورهای حوزه کارائیب، آمریکای جنوبی و آسیای جنوب شرقی هستند.
مردم از 2000 سال قبل از میلاد در مصر باستان از این ادویه استفاده کرده‌اند. در دوران قرون وسطی، پزشکان از آن برای درمان علائمی مانند سرفه، ورم مفاصل و گلودرد استفاده می‌کردند.
اکنون دومین ادویه محبوب، بعد از فلفل سیاه، در ایالات متحده و اروپا است.
به عنوان ادویه، دارچین به صورت پودر یا کامل، به صورت تکه‌های ساقه موجود است. افراد همچنین می‌توانند از روغن دارچین و مکمل‌های آن استفاده کنند.
دو نوع اصلی آن وجود دارد: cassia و Ceylon که هر کدام دارای مشخصات تغذیه‌ای متفاوتی هستند.
برخی مطالعات حاکی از آن است که ترکیبات موجود در دارچین دارای خواص آنتی اکسیدانی، ضد التهابی، آنتی بیوتیک و ضد میکروبی هستند و از جمله سایر شرایط، می‌توانند از سرطان و بیماری‌های قلبی عروقی محافظت کنند. با این حال، برای تایید فواید آن، شواهد بیشتری لازم است.
در این مقاله به مزایای سلامتی ادعا شده در انواع مختلف دارچین و چگونگی گنجاندن آنها در رژیم غذایی خواهیم پرداخت.
خواص دارچین
دانشمندان شواهدی از برخی از خواص دارچین پیدا کرده‌اند. این شامل:
بهبود عفونت‌های قارچی
روغن دارچین ممکن است به درمان برخی از انواع عفونت‌های قارچی کمک کند.
یک مطالعه آزمایشگاهی سال 2016 نشان داد که روغن آن در برابر نوعی از کاندیدا موثر است که بر جریان خون تاثیر می‌گذارد. این ممکن است به دلیل خاصیت ضد میکروبی آن باشد.
اگر تحقیقات بیشتر این یافته‌ها را تایید کند، روغن آن می‌تواند در درمان این نوع عفونت نقش داشته باشد.
کاهش قند خون
طبق بررسی‌های انجام شده در سال 2015، مطالعات حیوانی نشان داده‌اند كه دارچین cassia ممکن است قند خون را كاهش دهد.
در این بررسی همچنین خاطرنشان شد: 60 نفر مبتلا به دیابت نوع 2 که 40 روز تا 4 ماه روزانه تا 6 گرم از این ادویه مصرف کردند، با کاهش قند خون، تری گلیسیریدها، کلسترول لیپوپروتئین با چگالی کم و کلسترول کلی مواجه شدند.
با این حال، طبق بررسی مرکز ملی سلامت مکمل و یکپارچه (NCCIH) ، که در سال 2012 انجام شد به این نتیجه رسیدند که این ادویه به پایین آمدن سطح گلوکز یا هموگلوبین گلیکوزیله در افراد مبتلا به دیابت نوع 1 یا نوع 2 که در طولانی مدت اقدامات کنترل قند خون انجام می‌دهند؛ منجر نمی‌شود.
یک مطالعه محدود دیگر، تاثیر دارچین، کلسیم و روی را در مدیریت فشار خون در مبتلایان به دیابت نوع 2 بررسی کرد. نتایج نشان ندادند که این روش درمانی تاثیری داشته است.
پیشگیری از آلزایمر
برخی از مطالعات حیوانی نشان داده‌اند که دارچین ممکن است به جلوگیری از بیماری آلزایمر کمک کند.
به گفته محققان، عصاره موجود در پوست آن به نام CE ppt حاوی خواصی است که ممکن است از بروز علائم جلوگیری کند.
موش‌هایی که عصاره را دریافت کرده‌اند با کاهش در علائم آلزایمر، مانند پلاک‌های آمیلوئید مواجه شدند و در فرایند توانایی تفکر و استدلال پیشرفت کردند.
اگر تحقیقات بیشتر تاثیر آن را تایید کند، این عصاره – اما نه لزوما دارچین کامل – ممکن است به روش‌های درمانی برای پیشگیری از بروز آلزایمر کمک کند.
محافظت در برابر ابتلا HIV
در سال 2000 ، مطالعه‌ای بر روی عصاره گیاهان دارویی هند نشان داد که دارچین ممکن است به محافظت در برابر HIV کمک کند.
دانشمندان 69 عصاره را در آزمایشگاه آزمایش کردند. عصاره دارچین cassia یا پوست آن و Cardiospermum halicacabum که شاخه و میوه دارچین است، در کاهش پیشرفت HIV موثرتر بودند.
در یک مطالعه آزمایشگاهی در سال 2016، دانشمندان دریافتند که عصاره این گیاه فعالیت ضد HIV را نشان می‌دهد.
این بدان معنا نیست که غذاهای حاوی این ادویه می‌توانند HIV را درمان یا از بروز آن جلوگیری کنند، اما عصاره آن ممکن است روزی بخشی از علائم بروز یا پیشرفت HIV موثر باشد.
پیشگیری از ابتلا به بیماری اسکلروز
متخصصان، دارچین را برای پیشگیری از ابتلا به بیماری اسکلروز (MS) آزمایش کرده‌اند.
در یک مطالعه، محققان مخلوطی از پودر دارچین و آب به موش‌ها داده و آزمایش‌هایی را انجام دادند. به نظر می‌رسد که می‌تواند اثر ضد التهابی در سیستم عصبی مرکزی از جمله بخش‌هایی از مغز داشته باشد.
مطالعات همچنین حاکی از آن است که این ادویه ممکن است از سلولهای T تنظیم کننده یا “Tregs” محافظت کند که پاسخ‌های ایمنی را تنظیم می‌کند.
به نظر می‌رسد افراد مبتلا به MS دارای سطح پایین تر از Tregs نسبت به افراد دیگر هستند. در مطالعات مشخص شد که این ادویه مانع از بین رفتن پروتئین‌های خاص مختص Tregs شده است.
دانشمندان همچنین دریافتند که دارچین باعث کاهش سطح میلین در موش‌های مبتلا به MS می‌شود. بیماری MS زمانی رخ می‌دهد که پوشش میلین روی سلولهای عصبی آسیب ببیند.
کاهش اثرات مخرب غذاهای پر چرب بر بدن
در سال 2011 محققان به این نتیجه رسیدند که رژیم‌های غذایی سرشار از “ادویه‌های آنتی اکسیدانی” از جمله دارچین ممکن است به کاهش پاسخ منفی بدن به خوردن غذاهای پرچرب کمک کند.
شش نفر غذاهای حاوی 14 گرم مخلوط ادویه را مصرف کردند. آزمایش خون نشان داد که فعالیت آنتی اکسیدانی 13٪ افزایش یافته است، پاسخ انسولین 21٪ کاهش یافته است، و تری گلیسیریدها 31٪ کم شدند.
درمان و بهبود زخم‌های مزمن
تحقیقات سال 2015 می‌گوید دانشمندان راهی برای گنجاندن ترکیبات ضد میکروبی از نعناع و دارچین به کپسول‌های کوچک پیدا کرده‌اند که هم می‌تواند بیوفیلم‌های باکتریایی را از بین ببرد و هم زخم‌ها را بهبود بخشد.
به این ترتیب، نعناع و دارچین می‌توانند بخشی از راهکارهای پزشکی برای درمان زخم‌های مزمن شوند.
کاهش خطر ابتلا به بیماری‌های قلبی عروقی
ترکیبات مختلف موجود در این ادویه ممکن است به نفع سیستم قلبی عروقی باشد. به عنوان مثال سینامالدئید فشار خون را در حیوانات کاهش داد.
در یک مطالعه سال 2014، موش‌هایی که در طولانی مدت در رژیم غذایی خود این ادویه را داشتند و تمرین هوازی انجام می‌دادند، از نظر قلبی عملکرد بهتری داشتند.
پیشگیری از ابتلا به سرطان
نویسندگان یک مقاله خاطرنشان می کنند که سینامالدهید ها ممکن است خاصیت ضد توموری و ضد سرطان داشته باشند.
در این مطالعه، دانشمندان سرطان موش‌ها را با استفاده از عصاره دارچین و هل درمان کردند. آزمایشات سطح کمتری از استرس اکسیداتیو در سلولهای ملانومای موش‌هایی که تحت درمان قرار گرفتند، یافتند.
مزایای دیگر
برخی افراد از مکمل‌های دارچین برای درمان مشکلات گوارشی، دیابت، کاهش اشتها و سایر شرایط استفاده می‌کنند. همچنین در طب سنتی برای درمان برونشیت نقش دارد.
با این حال ، NCCIH ، “مطالعات انجام شده در افراد از استفاده از دارچین برای هر وضعیت سلامتی پشتیبانی نمی‌کنند.”
نکات تغذیه‌ای دارچین
طبق اعلام وزارت كشاورزی آمریكا، یك قاشق چای خوری از این ادویه به وزن 2.6 گرم حاوی:
- انرژی: 6.42 کالری
- کربوهیدرات: 2.1 گرم
- کلسیم: 26.1 میلی گرم
- آهن: 0.21 میلی گرم
- منیزیم: 1.56 میلی گرم
- فسفر: 1.66 میلی گرم
- پتاسیم: 11.2 میلی گرم
- ویتامین A: 0.39 میکروگرم
این ماده همچنین حاوی مقادیری از ویتامین‌های B و K و آنتی اکسیدان‌های کولین، بتاکاروتن، آلفا کاروتن، بتا-کریپتوکسانتین، لیکوپن، لوتئین و زآکسانتین است.
آنتی اکسیدان‌ها می‌توانند استرس اکسیداتیو را کاهش دهند و ممکن است به جلوگیری از ابتلا سرطان، دیابت نوع 2 و بسیاری از بیماری‌های دیگر کمک کند.
در مواد غذایی، مردم معمولا تنها مقدار کمی از این ادویه می‌خورند. بنابراین، مواد مغذی موجود در آن نقش مهمی در رژیم غذایی نخواهد داشت.
انواع دارچین
دارچین پوست درخت است. افراد می‌توانند قطعات کوچکی از پوست را در خورش، دسر و چای قرار دهند یا می‌توانند از پودر آن به عنوان مثال در کیک یا نان استفاده کنند.
دو نوع اصلی وجود دارد: دارچین سیلان (Cinnamomum verum) و cassia یا چینی ، دارچین (Cinnamomum aromaticum).
منشا دارچین سیلان، سریلانکا است. برخی آن را “دارچین واقعی” می‌نامند. از طرف دیگر منشا دارچین کاسیا جنوب چین است. دارچین کاسیا ارزانتر از دارچین سیلان است.
دارچین سیلان بسیار گران است، بنابراین در بیشتر غذاها از جمله نان از دارچین ارزان تر کاسیا استفاده می‌کنند.
اثرات جانبی مصرف دارچین
در کوتاه مدت، مصرف مقادیر متوسط دارچین به عنوان ادویه یا به عنوان یک مکمل برای بیشتر افراد بی خطر است.
با این حال، این ادویه حاوی کومارین است. این یک طعم دهنده طبیعی است، اما در ایجاد وارفارین، داروی شایع رقیق خون نیز نقش دارد.
مصرف زیاد کومارین می‌تواند منجر به آسیب کبدی شود و بر انعقاد خون تاثیر بگذارد. بنابراین، افراد باید در صورت وجود موارد زیر قبل از افزودن دارچین یا کاسیا به رژیم غذایی خود با پزشک شان صحبت کنند:
- افرادی که داروهای ضد انعقاد یا داروهای دیگر مصرف می‌کنند.
- افرادی که مبتلا به دیابت هستند.
- افرادی که یک بیماری کبدی دارند.
پودر دارچین Cassia که یک ماده اصلی در غذاها در ایالات متحده است، حاوی کومارین بیشتری نسبت به پودر دارچین سیلان است.
یک مطالعه آلمانی از سال 2010 نشان داد که مقدار کومارین حتی در نمونه های دارچین از همان درخت متفاوت است. دارچین کاسیا به ویژه دارای کومارین زیاد بود.
مردم هرگز نباید از دارچین به هر شکلی به عنوان جایگزینی کامل برای درمان‌های پزشکی برای شرایط بهداشتی استفاده کنند.
دارچین به عنوان یک مکمل و یک ادویه موجود است. مکمل‌ها ممکن است بر سلامتی و درمان بیماری‌ها تاثیر مثبت داشته باشند. با این حال، سازمان غذا و دارو (FDA) مصرف مکمل‌ها را توصیه نمی‌کند، بنابراین ممکن است نگرانی‌هایی در مورد کیفیت، خلوص و قدرت وجود داشته باشد. مردم همیشه قبل از استفاده از مکمل‌ها باید با پزشک خود مشورت کنند.
